Naime, o saradnji Džaferovića sa mudžahedinima postoji niz dokumenata, a Pink.rs, donosi samo neka od njih.

Prema ranijim pisanjima, Džaferović je bio pod sumnjom da je jedan od krivaca za brutalne i masovne zločine mudžahedina počinjene nad Srbima na području Vozuće i Zenice, što su se oni uopšte desili i što su ostali nekažnjeni, potvrdio je izvor Iskre, ali on nikada nije procesuiran.

Ono što je do sada objavljeno jeste da je Šefik Džaferović je, kao načelnik Centra službe bezbednosti Zenica, u svakom trenutku znao šta se dešava u Odredu „ El mudžahid“. Šefik Džaferović nikada nije pozvan na odgovornost.

Džaferović je rođen je 9. septembra 1957. godine u Zavidovićima. Tokom ratnih sukoba u BiH bio je je načelnik u Centru službe bezbednosti u Zenici od 1994., a iste godine imenovan je za člana Izvršnog odbora SDA u opštinskoj organizaciji u Zenici.

U tom periodu on je odobravao državljanstvo mudžahedinima koji su se borili u Bosni, a direktno su bili u odredu „El Mudžahedin“. O tome postoji i dokumentacija.

Do procesa protiv Džeferovića, pre svega na području Vozuće, ali i Zenice u celini, nikada nije došlo. Prema nekim sumnjama do toga nije došlo, jer je i obiman deo dokumentacije sklonjen, a postoji opravdana sumnja da je Džaferović i sam sklonio tu dokumentaciju.

Naime, Džaferović je nakon rata, 1996. godine, postao sekretar Agencije za informisanje i dokumentaciju gde mu je sve bilo na dohvat ruke. Iste godine imenovan je za savetnika čelnika Zeničko-dobojske županije, a nakon opštih izbora 1996. godine izabran je za predsedavajućeg kantonalne skupštine. Skupština ga je, takođe, izabrala za izaslanika u Dom naroda PFBiH. Iduće godine imenovan je za člana Izvršnog odbora SDA.

Prema službenim dokumentima, objekat u kome su se nalazili mudžahedini, Sektor državne bezbednost CSB Zenica vodio je pod operativnim imenom „Kinšasa“ još od početka 1993. godine.

Iz Džaferovićevih zabeleški, kako je ranije pisano, Džaferović je znao kako i kada će se desiti brutalna ubistva zarobljenih srpskih vojnika u Vozući, egipatskih pripadnika UNPROFOR-a i pripadnika zapadnih humanitarnih organizacija.

Operacijom „Kinšasa“ zabeležena je stalna komunikacija komandanta mudžahedina Abu Malija sa glavnim „bezbednjakom“ odreda „El mudžahid“ Ajmanom Abdurahmanom, a u transkriptu jednog od njihovih razgovora o regrutovanju novih lica u ovaj zloglasni odred navodi se da je u Tursku stiglo 50 Avganistanaca koji žele da dođu u BiH u taj odred.

Po nalogu Alije Izetbegovića stvorena je nova vojno-obavještajna operacija „Vranduk“ slična operaciji „Kinšasa“, zahvaljujući kojoj su Džaferović i komandant Trećeg korpusa takozvane Armije BiH Sakib Mahmuljin u potpunosti bili obavešteni o planovima mudžahedina o brutalnim ritualnim odsecanjima glava srpskim vojnicima.

Zahvaljujući ovoj operaciji DŽaferović je sve vrijeme znao o planiranim ubistvima i organizovanju snimanja tih ubistava od 11. septembra do 14. decembra 1995. godine.

U zvaničnom dokumentu takozvane Armije BiH, vidljivo je da je DŽaferović obavešten o premeštanju 10 pripadnika njegove Službe bezbjednosti u odred „El mudžahid“.

Značajan je i dokument sudskog veštaka Medihe Brkić-Sevajdžić koji opisuje prvo iskopavanje srpskih žrtava na Ozrenu u kojem se navodi da nijedna od ekshumiranih žrtava nema glavu, a većini su odsečena tri prsta.

O vezi Džaferovića sa mudžahedinima govori i to da je na primer 28. aprila 1995. godine uputio zahtev Ministarstvu unutrašljih poslova u Sarajevo zahtev za prijem u državljanstvo Republike BiH za Boukmouri Taieba, rođenog u mestu El-Medania u Alžiru. Džaferović u zahtevu broj 21-1/07-204-1735/95 navodi da je Boukmouri pripadnik odreda „El Mudžahid“ 3, Korpusa Armije RBiH od 1.05.1993. godine. Mesec dana kasnije Džaferović šalje zahtev da se u državljanstvo primi i državljani Tunisa Mhamdi Sedik ben Mokhtar. Ben Mokhtar je, navodi Džaferović u zahtevu, pripadnik odreda „ El mudžahid“ od septembra 1992. godine. Takvih zahteva je bilo na desetine.