Evropski dabar nije mogao da se vidi u Hrvatskoj od kraja 19. veka.
Vraćen je u zemlju 1996. godine u okviru projekta "Dabar u Hrvatskoj" i od tada se raširio vrtoglavom brzinom i počeo da pravi probleme jer nema prirodnog neprijatelja.
Stanovnici uz potok Koprivnica, koji teče kroz grad, već neko vreme negoduju zbog šteta koju im po vrtovima i dvorištima pravi dabar. Njegova dužina može doseći do metra, težak je do 30 kilograma, a kad ga ugleda u vodi prolaznik često pomisli kako poveći pas traži zaštitu od sunca.
Krešimir Krapinec, profesor na Šumarskom fakultetu u Zagrebu, navodi da su dabrovi na nekoliko mesta u Hrvatskoj pušteni u prirodu da bi se obnovila njihova prisutnost. Među lokalitetima gde je dabar pušten 1997. godine jeste i reka Drava kod Legrada. Nije mu trebalo dugo da kao invazivna vrsta počne da se širi vrtoglavom brzinom. Uglavnom se kreće uzvodno. Drage su mu i pritoke reka.
- Uopšte nije čudno što se dabar nastanio nekoliko kilometara od Drave i to čak u središtu Koprivnice - kaže Krapinec dodajući da dabra često viđaju rekreativci koji šetaju uz potok.
Ako ga i ne vidite golim okom, možete da pratite njegovo kretanje, jer iza sebe ostavlja srušena stabla i druge tragove koji tište stanovnike.
Danas dabrova ima skoro u celoj Hrvatskoj. Izuzetak je još samo Dalmacija. Dabrovi se šire brže nego što se očekivalo i zadaju sve više glavobolje stanovništvu uz reke, potoke i jezera, ali i stručnjacima koji brinu o uravnoteženoj prisutnosti životinjskih vrsta.
Krapinec kaže da se svojevremeno u Podravini strahovalo od širenja bizamskog pacova koji je uvezen iz SAD s namerom da ga love krznari. No, bizamski pacov iliti maskat se nije proširio, ali nutrija, koja je po veličini između njega i dabra, pobegla je krznarima iz zatočeništva i počela je da se širi.
Reč je takođe o invazivnoj vrsti, međutim, nutrija se ne širi brzo poput dabra, a za sada se može naći samo u Posavini.
Autor:
