Radovan Karadžić, koga je Haški tribunal osudio na doživotnu robiju, bio je jedan od vođa studenstkih protesta u Sarajevu 1968. godine. Glavni zahtev studeneta koje Karadžić predvodio, bila demokratizacija društva.
Malo je poznato da je Karadžić kao student volontirao u Danskoj, a medicinu je specijalizirao u SAD-u. Dobio je posao na državnom Univerzitetskom medicinskom centru u Sarajevu odmah nakon diplomiranja. Bio je odličan student.
Kao student bio je pesnik (što je i dan danas), levo orijentisan buntovnik i aktivan učesnik studentskih protesta.
U Sarajevu je vodio proteste sa Miloradom Ekmečićem, Rajko Petrovim Nogom. Pamti se Karadžićev govor 1968. na zgradi Filozofskog fakulteta u Sarajevu.
Bio je urednik lista "Ponoćnik" i pisao poeziju, te član Saveza komunista, iz kojeg je bio izbačen zbog teksta na temu studentskih protesta u Novom Listu. Na početku studiranja upoznao je buduću suprugu, Ljiljanu Zelen.
Nakon dve godine zabavljanja, Ljiljana je ostala trudna, pa su se 1967. venčali, a nekoliko meseci kasnije dobili su i kćerku, Sonju.
