Radomir Putnik bio je srpski vojskovođa i jedan od najvećih heroja Srbije u Balkanskim ratovima i Prvom svetskom ratu. Rođen je u Kragujevcu 1847. godine i školovao se u Beogradu i inostranstvu, gde je stekao obrazovanje u oblasti vojne strategije.
Putnik je imao zapaženu ulogu u Balkanskim ratovima, u kojima je kao vrhovni komandant srpske vojske doprineo oslobađanju Srbije od turske vlasti i stvaranju moderne srpske države. Takođe je bio jedan od glavnih aktera na Solunskom frontu u Prvom svetskom ratu.
Ipak, Putnik je patio od niza zdravstvenih problema, uključujući i srčane tegobe, što ga je često sprečavalo da aktivno učestvuje u borbama. Pored toga, bio je izložen i velikom stresu i pritisku tokom ratova, što je dodatno uticalo na njegovo zdravlje.
Posle Prvog svetskog rata, Putnik je ostao u izgnanstvu u Francuskoj, gde je i umro 1917. godine. Međutim, njegovo telo nije odmah vraćeno u Srbiju, već je ostavljeno u podrumu ruske crkve u Parizu. Razlog za to je bila politička situacija u Srbiji, koja je bila podeljena između kraljevske i republikanske strane, a koja je uticala na to da se telo jednog od najvećih srpskih heroja ne vrati odmah u otadžbinu.
Tek 1926. godine, kada je u Srbiji uspostavljena kraljevska vlast, telo Radomira Putnika je konačno prebačeno u Beograd i sahranjeno u Aleji velikana na Novom groblju. Iako je ostao zapamćen kao jedan od najvećih srpskih heroja, Putnikova patnja i mučenje tokom ratova, kao i njegovo ostavljanje u podrumu crkve, ostaju kao tužna i bolna sećanja na teška vremena srpske istorije.
