Dani Beograda prihvaćeni su kao podsećanje na dva važna datuma iz prošlosti prestonice, a to su 16. april 878. godine kada je Beograd prvi put pomenut pod njegovim današnjim slovenskim imenom, kao i na 19. april 1867. po gregorijanskom kalendaru, kada je knez Mihailo primio ključeve grada od Ali Riza paše.
Vatikanski arhiv sačuvao je akt datiran 16. aprila 878, u kojem stoji da papa Jovan VIII obaveštava bugarskog kneza Borisa, da je otac Sergije, zbog nemoralnog, poročnog života, razrešen dužnosti beogradskog episkopa (Episcopatus Bellogradensis). Uklonjen je dakle sa pozicije prve ličnosti Crkve u Beogradskoj eparhiji.
Pošto je u navedenom dokumentu pomenuto slovensko, savremeno srpsko ime grada, iako u latinskoj formi, taj akt prvi je, koliko se zna, pomen Beograda pod njegovim današnjim imenom.
Tokom istorije, Beograd je bio znan pod imenom Singidun(um). Taj, izvorno keltski (galski) naziv, preuzeli su potom Rimljani. Rimska vlast na ovom prostoru stabilizovana je tek u vreme Oktaviana Avgusta (63. p. n. e. - 14) negde tokom treće decenije prvog veka pre n. e.
Koju deceniju potom ustrojena je rimska provincija Mezija u čijem sastavu se nalazio i današnji Beograd. Važniji, i bitno veći gradovi u rimskom periodu bili su Sirmium, današnja Sremska Mitrovica i Viminacium, danas Kostolac.
Grad je po podeli carstava ostao sastavni deo istočnog, u istoriografiji znanog kao vizantijskog carstva.
Osvajali su ga Huni 441. godine, Germani (Gepidi, Ostrogoti), Avari i drugi. Justinijan ga je utvrdio 535, u sklopu njegove strategije izgradnje utvrđene granice, limesa, prema varvarima sa severa.
Sloveni, po istorijskim izvorima, zaposedaju prostor ovog dela podunavlja oko 630. godine.
Posle naziva Singidun(um) grad je bio znan i kao Alba Greka, Alba Bulgarika, Fehervar, Vajsenburg, Kastelbianko, Veligradon, Nandorfehervar, Daur ul dzihad, Belgrat.
Papa Jovan VIII, nalazio se na stolici rimskih episkopa od 872. do 882. kao, zvanično, 107. (ili 106.) naslednik Svetog Petra
Autor: Iva Besarabić
